‘Een mooi boek’ en ‘goed geschreven’, dat zijn woorden die dikwijls terugkomen in de persoonlijke reacties op Een korte oorlog. Opvallend vaak wordt daarbij gerefereerd aan meidagen-ervaringen van een vader of moeder of van grootouders, familieverhalen die na lezing van het boek in een groter verband kunnen worden geplaatst en beter worden begrepen.

In de Biblion-‘aanschafinformatie’, geschreven ten behoeve van de openbare bibliotheken, wordt gesproken van ‘een aanrader voor de huidige generatie’.

Inmiddels staan op de bol.com-website enkele reviews: een ‘fantastisch boek (…)’; ‘zeer lezenswaardig (…) er is in die paar dagen meer gebeurd dan ik dacht’. Een korte oorlog wordt beloond met bijna vijf sterren, nagenoeg de hoogst haalbare score.

Ook militair historicus Christ Klep is lovend. ‘In een prettige schrijfstijl’ springt het boek ‘van de bredere context naar sprekende details en citaten’, aldus Klep in Checkpoint, een veelgelezen veteranenmagazine. Een korte oorlog vult naar zijn mening mooi ‘de niche’ tussen de ‘kloeke boekdelen’ van Loe de Jong en de duizenden meidagen-pagina’s die op internet te vinden zijn. Klep prijst bovendien de ‘rake opmerkingen’, bijvoorbeeld over de vluchtigheid van de oorlogsgebeurtenis: na vijf intense dagen met duizenden doden was het ineens weer voorbij.

In De Volkskrant ontstond in mei 2015, naar aanleiding van mijn op het boek gebaseerde ingezonden artikel (zie elders op deze site), via lezersbrieven een discussie over de vraag of Nederland in 1940 nu wel of niet flink van zich heeft afgebeten.